Büyümek :)

Bu kadar çabuk büyüyebileceğimi düşünmezdim doğrusu. Zevklerimin bu derece değişebileceğini, eski kararlarımı çöpe atıp çok farklı kararlar verebileceğimi, bambaşka bir insan olabileceğimi tahmin etmezdim. Fakat şimdi kendime baktığımda eski 'ben'i göremiyorum. Uçup gitmiş sanki. Kelli felli bir genç kız olmuşum hatta spor ayakkabılarımı tek tercih olarak bulundurmaktan vazgeçip yanına yeni bir çeşit ekleme hazırlığına girmişim. Eskiden almayı düşünmeyeceğim şeyleri görünce, kendimden geçer olmuşum. Şaşırtıcı. Abla olmuşum baya baya. Sevgili Ahmet Hocam diye diye sonunda beni abla yaptı galiba. 'Erva Apla' deyişi boşuna çınlamıyor olsa gerek kulaklarımda. :) Ama abla oldum diye çocuksu yanım da ölmüş değil. Dudaklarımın kenarında hala biraz nutella bulaşığı, ellerimde hala yara izleri var. Dizlerimdeki yaralar henüz iyileşmedi. Yanına kalp/dost yaralarım eklense de hala çocuk o bir yanım. Abla tarafım ağır bassa da o hiç yitmeyecek merak etmesin sevdiklerim. Yine de galiba değişmeye devam edeceğim. :) Öyle mi? Yardım edin büyüklerim! :)